Mam napisać artykuł… Blady strach oblał mnie samo wspomnienie szkolnych wypracowań. Pomyślałem jednak, że tym razem będzie inaczej, bo napiszę przecież o czymś, co mnie interesuję. Z ogromną chęcią spotykam się z pozostałymi uczestnikami Szkoły Agile i godzinami dyskutujemy o filozofii Agile. Chyba nie będzie tak trudno! Podczas pisania tego artykułu, jesteśmy mniej więcej w połowie Szkoły Agile. Z ekscytacją myślę o dawce wiedzy którą dostanę w kolejnych tygodniach.
Siła pracy zespołowej
Moimi ulubionymi tematami do tej pory była “Siła pracy zespołowej” oraz “Informacja zwrotna”. To właśnie dzięki tym warsztatom zrozumiałam, że mimo pracy w trwającym 4 lata projekcie, czas współpracy poszczególnych osób nie jest gwarantem sprawnej współpracy całego zespołu. W czasie zajęć doznałam olśnienia… Model Tuckmana pozwolił uświadomić mi, że do projektu często dołączają nowe osoby oraz że mój projekt złożony jest z kilku innych projektów. Efektem tego jest fakt, że członkowie zespołu pracują w różnych zespołach w zależności od sytuacji. Nowe osoby oraz duża rotacja powoduje ponowne formowanie zespołu, tworzy tarcia w zespole oraz relacjach z klientem.
„Talent wygrywa mecze, ale praca zespołowa i inteligencja wygrywają mistrzostwa”
– Michael Jordan, najbardziej utytułowany koszykarz w historii NBA
Rozproszenie zespołu
Kolejnym faktem utrudniającym współpracę jest międzynarodowość zespołu rozmieszczonego w pięciu lokalizacjach na świecie. Zrozumiałam, że negatywne emocje oraz zmęczenie zespołu kumulowało się w nim od dawna. Świadomość tego pozwoliła mi na podjęcie decyzji o budowaniu zespołu od nowa, aby stworzyć warunki do współpracy oraz zapewnić wsparcie.
Fazy formowania zespołu
Podczas warsztatów, zrozumiałam także że każda zmiana może wytrącić zespół z fazy sprawnej współpracy. Fundament każdego zespołu to zaufanie. Aby zbudować atmosferę zaufania, wdrożyłam spotkania zespołowe, których celem była szczera rozmowa na różne tematy. Nie było ograniczeń, dyskutowaliśmy o pracy, życiu prywatnym czy trudnej sytuacji na świecie. Uważam, że ludzie potrzebują dawać upust emocjom, mieć wspólny cel i odczuwać przynależność. Moim osobistym odkryciem było także przypominanie że nawet mimo różnicy zdań i wizji, wszyscy mamy dobre intencje. Wydaje się to oczywiste, ale jednak nadal mało kto rozpoczyna rozmowę z takim nastawieniem.
NVC, SBI, FUKO, FUPO – w praktyce
Dzięki zajęciom, zainicjowałam także dodatkowe spotkania 1 na 1 z osobami pracującymi w moim projekcie. Uzbrojona w różne modele komunikacji, które poznałam w Szkole Agile rozpoczęłam szczere rozmowy, często na trudne tematy. Dzięki treningowi z Kasią Kozyrą byłam w stanie zastosować NVC (non violent communication), SBI (situation behavior impact), model FUKO czy FUPO. Mimo trudnych początków, w końcu poczułam pierwsze efekty tych działań i zauważyłam poprawę w funkcjonowaniu zespołu.
Pułapki umysłu
Zakamarki naszych umysłów często wyprowadzają nas w pole, zatem wszyscy zacznijmy dbać o to, aby komunikacja była przyjemniejsza. Przestańmy analizować każde słowo i nie czepiajmy się pojedynczych słówek. Dajmy sobie przestrzeń do swobodnej wypowiedzi. Ja postanowiłam zainwestować w zespół i widzę tworzące się w nim zaufanie. Może jeszcze jest kruche. Może przed nami kilka gorących konfliktów. Ale czuję się przygotowana na przyszłość. Dziękuje Ci Szkoło Agile za siłę, którą dajesz nam podczas tego kursu!
Autor: Sylwia Kopocińska-Turów
Przez ostatnie 9 lat wyłącznie PM aviation girl, od końca 2021 wypłynęłam na szerokie wody w IT i mierzę się z nową branżą. Z ciekawością odkrywam nowe dla mnie tematy związane z liderowaniem służebnym i próbuję stworzyć miłe otoczenie w pracy.
Prywatnie Wrocławianka, która kocha jeść, podróżować po świecie w pogodni za smakami. Mój idealny wyjazd to zatopienie się w lokalne życie i czerpanie z innych kultur.